| |
| |
| |
Verhael van het Paesschen gehouden in de woestijne, vers 1, etc. ende van de gene, die het Paesschen op den ordinaren dagh niet en hadden konnen houden, uyt oorsake van hare onreynigheyt, 6. Wet ordineerende voor sulcke, ende die op verre reysen zijn, watse doen moesten; met verklaringe van den tijt, wanneer, ende de wijse hoe, 9. Straffe der gener, die geen beletsel hebbende, op den gesetten tijt dat souden na laten, 13. Gebodt voor de vreemdelingen, zijnde Ioden-genooten, datse het selve mede houden, 14. De maniere hoe Godt den Israëliten sijne tegenwoordigheyt betuyghde, 15. mitsgaders hoese wisten, wanneerse reysen, ende waerse legeren moesten, 17.
| |
1
ENde de HEERE 1 sprack tot Mose in de woestijne Sinai, in het tweede jaer, na dat sy uyt Egyptenlant uyt getogen waren, 2 in d’eerste maent, seggende:
| |
2
Dat de kinderen Israëls het 3 a Paesschen houden souden, op sijnen 4 gesetten tijt.[kolom]
| |
3
Op den veertienden dagh in dese maent, 5 tusschen de twee avonden sult ghy dat houden, op sijnen gesetten tijt: na alle sijne 6 insettingen, ende na alle sijne rechten sult ghy dat houden.
| |
4
Mose dan sprack tot de kinderen Israëls, dat sy het Paesschen souden houden.
| |
5
Ende sy hielden het Paesschen op den veertienden dagh der eerster maent, tusschen de twee avonden in de woestijne Sinai: na alles dat de HEERE Mose geboden hadde, alsoo deden de kinderen Israëls.
| |
6
Doe warender 7 lieden geweest, die over 8 het doode lichaem eens menschen 9 onreyn waren, ende 10 op den selven dagh het Paesschen niet en hadden 11 konnen houden: daerom naderden sy voor ’t aengesicht Mose, ende voor het aengesicht Aarons op dien selven dagh.
| |
7
Ende die selve lieden seyden tot hem, Wy zijn onreyn over het doode lichaem eens menschen: waerom souden wy 12 verkort worden, dat wy 13 de offerhande des HEEREN op sijnen gesetten tijt niet en souden offeren, in ’t midden der kinderen Israëls?
| |
8
Ende Mose seyde tot hen: Blijft staende, dat ick hoore wat de HEERE u gebieden sal.
| |
9
Doe sprack de HEERE tot Mose, seggende:
| |
10
Spreeckt tot de kinderen Israëls, seggende: Wanneer yemant onder u, ofte onder uwe geslachten, over een doot lichaem onreyn, ofte op eenen verren wegh sal zijn, hy sal dan noch den HEERE het Paesschen houden.
| |
11
In de tweede maent op den veertienden dagh, tusschen de twee avonden sullen sy dat houden: met ongesuerde [brooden] ende 14 bittere sause sullen sy 15 dat eten.
| |
12
Sy en sullen b daer van niet over laten tot den morgen, ende en sullen daer aen geen been breken: na alle insettinge des Paesschen sullen sy dat houden.
| |
13
Als een man die reyn is, ende op den wegh niet en is, ende na laten sal het Paesschen te houden, soo sal die selve ziele 16 uyt hare volckeren uytgeroeyt worden: want hy de offerhande des HEEREN op sijnen gesetten tijt niet en heeft geoffert; 17 die selve man sal sijne sonde dragen.
| |
14
Ende wanneer een vreemdelingh by u als vreemdelingh verkeert, ende hy het Paesschen den HEERE oock houden sal, na de insettinge van het Paesschen, ende na 18 sijne wijse, alsoo sal hy het houden: c het sal eenderley insettinge voor u-lieden zijn, beyde den vreemdelingh ende den inboorlingh des lants.
| |
15
Ende d op den dagh van het oprichten des Tabernakels bedeckte de 19 wolcke den Tabernakel, 20 op de Tente 21 der getuygenisse: ende in den avont was over den Tabernakel als een gedaente des vyers, tot aen den morgen.
| |
16
Alsoo geschieddet gedurighlick; de wolcke 22 bedeckte 23 den selven: ende des nachts was een gedaente des vyers.
| |
17
Maer na dat de wolcke opgeheven wert van boven de Tente, alsoo verreysden oock daer na de kinderen Israëls: ende in de plaetse daer de wolcke bleef, daer legerden hen de kinderen Israëls.
| |
18
Na 24 den mont des HEEREN verreysden de kinderen Israëls, ende na des HEEREN mont legerden sy hen: e alle de dagen in dewelcke de wolcke over den Tabernakel bleef, legerden sy hen. | |
[fol. 63v\Optocht van Sinai.Hobab. Mose.]
| |
| |
19
Ende als de wolcke vele dagen over den Tabernakel 25 verbleef, soo 26 namen de kinderen Israëls de wacht des HEEREN waer, ende en verreysden niet.
| |
20
Als ’t nu was, dat de wolcke 27 weynige dagen op den Tabernakel was, na den mont des HEEREN legerden sy hen, ende na den mont des HEEREN verreysdense.
| |
21
Maer was het dat de wolcke van den avont tot den morgen daer was, ende de wolcke in den morgen opgeheven wert, soo verreysdense: ofte des daeghs, ofte des nachts, als de wolcke opgeheven wert, soo verreysdense.
| |
22
Ofte als de wolcke twee dagen, ofte een maent, ofte 28 [vele] dagen vertoogh op den Tabernakel, blijvende daer op, f soo legerden hen de kinderen Israëls, ende en verreysden niet: ende als sy verheven wert, verreysdense.
| |
23
Na den mont des HEEREN legerden sy hen, ende na den mont des HEEREN verreysdense: sy namen de wacht des HEEREN waer, na den mont des HEEREN, door 29 de hant Mose.
|
-
1
- And. hadde gesproken, (ende alsoo voorts in ’t vervolgh deses texts tot vers 7. toe) T.w. voor de tellinge der Israëliten, bov. c. 1. vers 1. beschreven, dewelcke geschiedde op de tweede maent des tweeden jaers: maer dit verhael wort nu hier achter in gevoeght, uyt oorsake van de onreyne, ende reysende lieden, die het Pascha in de eerste maent niet en konden houden, ende daerom tot de tweede maent verstelt wierden. Siet onder vers 11.
-
2
- Genaemt by den Hebreen Nisan, Nehem. 2.1. Esth. 3.7. Anders, Abib. Siet Exod. cap. 13. op vers 4. ende cap. 23. vers 15. ende quam meest over een met onse Meerte.
-
3
- Siet van dit woort Exod. cap. 12. op vers 11. ende Levit. c. 23. op vers 5.
-
a
- Exod. 12.1. etc. Levit. 23.5. Numer. 28.16. Deuter. 16.2.
-
4
- Siet Exod. cap. 12. vers 6.
-
5
- Siet van dese maniere van spreken Exod. 12. op vers 6.
-
6
- Siet van dese Exod. capp. 12. 23. ende Levit. c. 23.
-
7
- Onder het Hebr. woort eygentlick beteeckenende mannen, zijn hier oock vrouwen begrepen, als Genes. 39.11, 14.
-
8
- Hebr. ziele. siet Levit. 19. op vers 28. ende alsoo in ’t volgende vers.
-
9
- T.w. na de wet der ceremonien, beteeckenende de geestelicke onreynigheyt. Verstaet dan die onreyn waren, om datse een doot lichaem aengeroert hadden, ofte in het huys, daer in een doode was, waren in gegaen, ofte het lijck ten grave vergeselschapt hadden. siet Levit. 21.1, 11.
-
10
- D. op den ordinaren, ende gesetten dagh.
-
11
- Siet Levit. 7. vers 20. alwaer den onreynen verboden wort van den danck-offeren te eten.
-
12
- Ofte, achter gehouden, ofte, af gehouden vvorden.
-
13
- Verstaet, het Paeschlam, ’t welcke soo genoemt wort hier ende ond. vers 13. ende Exod. 12.27. eensdeels om dat de slachtinge daer van na den bevele Godes geschiedde, om de gedachtenisse van hare verlossinge uyt Egypten te onderhouden, ende daer voor Gode dancksegginge te offeren, Exod. 12. vers 27. anderdeels, om dat die slachtinge een voorbeelt is geweest op de offerhande onses Heeren Iesu Christi, 1.Cor. cap. 5. vers 7.
-
15
- T.w. het Pascha, Dat is, voor by gangh. siet oock dese maniere van spreken Deut. 16.7. 2.Chron. 30. vers 18. Ioan. 18.28. ende verstaet het Paeschlam, het welcke een voor by gangh genoemt wort, om de reden vermelt Lev. c. 23. op vers 5. deselve wijse van spreken is, het Pascha slachten, Exod. 12.21. Deut. 16.2, 6. het Pascha koken, Deut. cap. 16. vers 7.
-
b
- Exod. 12.46. Ioan. 19.33, 36.
-
16
- Siet Gen. 17. op vers 14.
-
17
- Siet Levit. 5. op vers 1.
-
18
- Siet Levit. 5. op vers 10.
-
19
- Siet van dese Exod. 13. op vers 21.
-
20
- D. niet eygentlick over ’t voorhof, maer eenighsins over het Heylige, doch voornemelick over het Alderheylighste, alwaer de Arke der getuygenisse was.
-
21
- Siet bov. 1. op vers 50.
-
22
- T.w. des daeghs, als te sien is Exod. cap. 13. vers 21. ende af te nemen uyt het voorgaende vers.
-
24
- D. na het bevel, ofte voorschrift des Heeren: Verst. na dat Godt door de wolcke, die een teecken sijner tegenwoordigheyt was, te kennen gaf, ’t zy datse verheven wert, ofte stille stont. Want dat was de Israëliten als een bevel des Heeren, ’t welcke zy in ’t verreysen, ende in het blijven volgen moesten.
-
26
- D. sy onderhielden neerstelick in den Tabernakel de oeffeninge van allen Godesdienst. Vergel. Levit. 8.35. ende bov. 3.7. sy namen oock acht op het gene dat de Heere dede: namelick, of hy de wolcke dede verheffen, ofte liet rusten, daer na sy, ofte verreysen, ofte stille blijven moesten.
-
27
- Hebr. dagen des getals, D. weynige. Siet dese maniere van spreken Genes. cap. 34. vers 30. ende de aenteeck.
-
28
- Hebr. dagen. Dit woort alleen gestelt zijnde, beteeckent somtijts eenige, ofte, vele dagen. Siet Gen. 4. op vers 3. ofte een geheel jaer. Siet Levit. 25. op vers 29.
-
29
- Dat is, door den dienst van Mose. siet Exod. 4. op vers 13. ende Levit. c. 8. op vers 36.
|