Dit heb ik, meer dan in de voorgaande bundel ‘KIJK. EN NOG WAT...’ uitgewerkt tot een belangrijk deel van een levensvisie: het voortdurend besef van onmacht t.o.v. de umwelt.
Vanuit deze optiek heb ik gepoogd (via de figuur Bram) een mentale situatie te schetsen eindigend in de overweging in hoeverre nu het door de taal (in tekens) gekodeerde beeld van Bram met dat van anderen samenvalt, en in hoeverre het daar anderzijds van afwijkt.
meteen herkenbaar getypeerd.