Print Van glorie en lijden(1917)–Daan BoensSonnetten uit de loopgraven aan den Yser Vorige Volgende [p. 47] De weenende Steden [p. 49] Golgotha De moeder stond bij 't houten kruis te weenen en de avond zonk, met bloed in 't glanzend oog; daar was geen wind, die in de lucht bewoog: het leven was van de aarde schier verdwenen. En aan het kruis een Man - met om zijn beenen en op zijn borst ook bloed, wijl 't hoofd hem woog, en geene klacht zijn lippen meer bewoog, daar hij gelaten zag zijn moeder weenen. Zoo werd het land, - dat België wordt geheeten - gekruisigd, en het roode, schamel bloed vloeide uit zijn flanken, wreed aan stuk gereten. Zijn volkje, dat nu moedloos zwerven moet, stond weenend, met geknakt doch rein geweten, wijl België het bezag, oneindig-zoet. Vorige Volgende