Ludovicus, Den sessentwintichsten Hertoghe van Brabant.

Den sessentwintichsten hertoghe van Brabant es geweest Ludovicus, genoempt de Goedertierene, sone van Caerel den Groote, oock keijsere ende coninck van Vranckerijck, anno 8153. Zijne ierste huijsvrouwe was genoempt Ermgaert, bij Loven gestorven, anno 836, daer aen hij wan iij sonen: Lotharius, Pipinus ende Ludovicus. Zijne tweede huijsvrouwe was genoempt Judith, daer aene hij gewan eenen sone geheeten Carolus Calvus. Int xj^e jaer zijnder regnatien sondt hij zijnen sone Lotharius in Italien, om dlandt te regneren, ende daer zijnde trock naer Roomen, ende dede hem vanden Paus keijsere wijen, waeromme zijn vadere te Roomen trock, ende dede aldaer dooden degene die zijnen sone dijen raet gegeven hadden; int xv^e jaer zijnder regnatien, quam hij in groot verdriet doer zijne kinderen, bij raet van zijne tweede huijsvrouwe Judith, waerom hijse van hem verdreeff. Deze hertoghe es gestorven anno 841, ende es begraeven te Metz, in Oost-Vranckerijck, in sinte Aernouts kercke, bij zijne moeder Hildegarde. Binnen des voers. hertoghen tijde was graeve van Loven heer Bastijn, bij toenaeme de Groote, een vroom riddere, die getrouwt hadde de dochtere des graeven van Vlaenderen, daer aen hij gewan eenen sone genoempt Volckaert, die, anno 909, bisschop van

Luijck wert, ende seven dochteren, daeraff de seven geslachten van Loven haeren oorspronck nemen, gelijck hier naer breeder verclaert staet.