Geachte Muizenpoot en achttien andere gedichten

(1966)–Fritzi ten Harmsen van der Beek

[p. 7]
Twee raadselrijmen die samen een antwoord vormen dat bij nader inzien is zoekgeraakt I   Wat een ding en ben ik in goed of kwaad?   In oorsprong omhoog gevallen maar groeiend lager   en ondermaanser steeds zich vermoeiend en kwijtend   van stoeten ritseldingen die eerder als vleugel-   reuzen boven hun hemel hieven maar waarvan later   kronieken niet meer vermelden langer waarheen gegaan -   O verleden als pijnen, als namen verdrongen zeker   vergeten verteerd op die ongeheime offer- en afval-   plekken waar bloem in drek en draf in kelk en het lange,   lange lange wachten in langer niet meer wachten verkeert:   In hoe een ding en ben ik in vroeg of laat?   Wat in de grond gelijk gemaakt allenig lengt er   niet en gaat uit dwalen, mierend overdag en 's nachts   zijn tijd verkrekelend om neer te storten stommer,   tweezaam sprakelozer en eenzelviger ontbonden als   enkel ademnood zijn uitgesproken heiligheid beklom -   O verleefd wat aanbeden, verkreten of zaligverklaard wat   opengebroken is dichtgetimmerd terwijl. Tederheidshalve   onverteerbaar is wat vervuld voortdurend lediger en   bevredigd alleen allener en alleen vredelozer maakt, nu:   Hoe een ding en ben ik zo zoekgeraakt?
[p. 8]
II   In goed en kwaad waarachtig ben ik geweten,   bekend en ontraadseld door wie mij ondervonden   voorheen zo ondoorgrondelijk en ben ik blootgelegd.   Maar die mij dwong te slapen voordat hij wakker riep,   hoe wil hij mij ontkennen die mijn geheim ontkrachtte en   zocht er in te schuilen en meer als hij vermocht - Als   iemand mij maar ver   leiden kon van die verdoemde onheilige waar   schijnlijkheid naartoe desnoods rare verklaringen   nu er met spelletjes nog tijd te verslijten valt in   vroeg of laat ben ik een ogenblik waarachtig   bepaald en verduurzaamd door wie mij vergezelde   en even mede plichtig aan die kortstondigheid.   Waar nu dan te berusten dan in uitgestrekte   weerzinnige vervreemding of in anders welke   beddingen van onbegrip zal ik mij ontvouwen - Als   niemand mij dan thuis   kan brengen alvorens ik verloren ga als dubbel   zinnigheid zonder gelijke, als radeloos totaal onopgelost,   valt geen extatischer vergissing in liquidatie te begrijpen   dan ik en die alleen waarachtig tot oplossing bederven moet.