De schadt-kiste der philosophen ende poeten
(1621)–Jan Thieullier[p. 56] | |
Refereyn.
| |
[p. 57] | |
O Ghy verheuen Deught, wie laet ghy, dan den mensch,
Die seluer v veracht door sijn verdwaelde sinnen?
+ Wt v spruyt alle goet, ghy geeft den hooghsten wensch,
Aen haer die door v cracht haer laeten ouerwinnen.
+ Ghy doet dat matich is, in ons ghemoet beginnen;
+ Dat eerbaer is en recht, ghy in ons ziel volbouwt.
+ De Goden spaeren ons door t'goddelijck beminnen;
Maer laeten v het goet, daer yder op betrouwt.
+ Door v versoent men licht, door v den haet vercouwt,
+ T'aenstaende droef geween doet ghy in vreught verkeeren.
+ De vriendtschap door v groyt, die beter is als gouwt.
+ De lijdtsaemheyt ghy voet om ons v cracht te leeren.
Door wil van recht te doen, doet ghy in ons vermeeren
De straelen van v licht, die dickwils doen veel baet.
+ Ghy sijt die wordt ghewenscht in vorsten, en in heeren,
+ V hemels crachtich vier den mensch hier noyt verlaet.
+ De Deught maeckt dat ons ziel wel met de Goden staet.
| |
Prince.O! Princelijcke Deught, O! Themis die den throon
Van Iupiter ver-eert, v moet ick altijt prijsen,
Ghy sijt voor die v dient een salich rijcke croon,
Een leuen sonder endt, dat ons de ziel can spijsen,
+ Doen Plato door gedult haer grootheyt wou bewijsen,
Verdroegh hy onbeweeght het schelden vol verwijt,
En sprack, ick sien dit quaet wt uwen buyck verrijsen,
Om dat ghy door de Deught v selfs geen meester sijt.
O! lieffelijcke Deught, ô Deught die soo verblijt
Ons aengeworpen ziel met wenschelijck behaeghen.
+ Baermoeder van het goet, voesterse van den tijt.
Ghy sijt die ons verheft, en troost ons als wy claeghen.
+ Niet dat Fortuyn gebiedt en can v cracht verdraghen,
Ghy troost in teghenspoet ons alderwreetste quaet
+ Ghy sijt die ons bemint, en haet haer die ons plaghen.
+ V leuen is ons leer, v leer is middelmaet.
De Deught maeckt dat ons ziel wel met de Goden staet.
ECCE GRATIA.
Anag. Dient vwen Al.
Guil. van Nieuwelandt. |
|